Kitap hakkında: 2016 / "Asker. Beni duyan herkese, beni gören herkese sağlık diliyorum. Sayın beyler, ben emekli bir askerim. Çar Saltan'ın yanında görev yaptım, savaştım, kan döktüm ve sürem doldu. Çar Saltan bizzat bana eve gitmemi emretti. Ve eve gittim ama oraya ulaşamadım. Ya işi yanlış yöne çevireceğim, ya da beni ilgilendirmeyen bir işe bulaşacağım. Huzursuz bir asker yüreğim var. Mesela şunu ele alalım: benim yolum bu ormanın yanından geçiyordu. Ve onu çalılıkların içine götüreceğim. Her nasılsa bana bir orman gibi acı verici derecede karanlık göründü. Bence Baba Yaga oradaki insanları rahatsız ediyor! Düz yolda kenardan mı yürüyeyim? Hayır, mümkün değil. Ne orman! Yedi gündür yürüyorum ve yaşayan tek bir ruha rastlamadım. Ve her yer denizin dibindeki gibi sessiz. Yapraklar hışırdamıyor. Kuşlar çığlık atmaz. Görülecek hiçbir hayvan izi yok. Öyleyse bekleyin - ya bir orman yılanı üzerinize sürünecek ya da eşi benzeri görülmemiş, duyulmamış, burada yaşayan her şeyi korkutan başka bir şey olacak. (Yukarı atlar.) İşte, işte burada! Sinsice, hafif adımlarla gizlice. Sürün, sürün! Aniden bana doğru sürünmeyeceksin! Düşmanın kokusunu bir mil öteden alabiliyorum. (Çalılığa bakar.) Ah, sen, acı keder! Çalıların arkasında gömlek beyaza dönüyor. Bu nasıl mümkün olabilir? Ah sen! Ay-ay-ay! Bir çocuk ormanda tek başına dolaşıyor. Onu buraya, bu kadar kötü bir çöle, karanlık bir çalılığa kim gönderdi? Oğlum, ah oğlum! Buraya gel, korkma! Merhaba yetim!..»